به فرزندمان بیاموزیم

پدر و مادر عزیز :اول به خود و بعد به فرزندتان بیاموزید :

فرزند عزیزم!برای داشتن ارامش خاطر در زندگی امروز را با خدا گام

بردار و فردا را به او بسپار!

 به فرزندتان بگویید:فروتنی به این معنا نیست که انسان حکم پادری

را پیدا کند!

به فرزندتان بیاموزید:بچگی ناپختگی است و کودک بودن معصومیت

است سعی کن کودک بمانی!

به فرزندتان بگویید:آرامش حقیقی در ارتباط با خداوند حاصل می شود

سعی کن خداوند را به زندگی خود راه بدهی.

عزیزم:نصف عمر ادم عصبانی صرف پوزش خواهی می شود!

به فرزندتان بگویید:زمانی که بتوانی انچه را که هست چنانکه هست

ببینی نه انچنان که باید باشد تنها ان هنگام است که بیدار شده ای

و هر کجا بروی برایت بهشت است.

به فرزندتان بگویید:برای ابر فرقی ندارد که باد از چه سمتی می وزد

تو هم وقتت را برای چیزی که در کنترل تو نیست تلف نکن.

  به فرزندتان بگویید:عقاید را با حقایق اشتباه نگیر.حقیقت مانند دانه

بادام است و عقیده پوسته ان.پس برای درک حقیقت ‚ پوسته ان را

بشکاف تا به دانه برسی.

به فرزندتان بگویید:روزگار شب همیشه سیاه است.

 به فرزندتان بگویید:اگر به کسی کمک کند تا قایقش را به ساحل

برساند قایق خودش هم به ساحل رسیده است!

 اول به خود و سپس به فرزندمان بیاموزیم:انکار رنج و درد اشتباه

بزرگیست.رنج را باید تجربه کرد¸ در دست گرفت ¸لمس کردو علت

ان را شناخت و سپس ان را رها کرد.

به فرزندمان بیاموزیم:انسان هرچه بیشتر قضاوت کند دوستان کمتری

خواهد داشت. 

به فرزندتان بگویید:اشتباه کردن اشکالی ندارد به شرط ان که ان را

از یاد نبری!

عزیزم:خود خواهی این نیست که هر طور خواستی زندگی کنی

بلکه این است که از دیگران بخواهی ان طور که تو میخواهی زندگی

کنند!