مامان جون دستم اوخ شده!!!

زيرچشمي نگاهش مي کنيد ، اين طرف و آن طرف مي دود ، لحظه اي مي ايستد و دوباره دويدن را ادامه مي دهد ، غرق در دنياي شگفت انگيز خودش است از هر اکتشافي لذت مي برد. ناگهان تعادلش به هم خورده به زمين مي افتد. لحظه اي سکوت مي کند ، نگاهش در جستجوي شماست، به محض اينکه شما را يافت و نگاهش به نگاه شما تلاقي کرد با کوچک ترين واکنش شما، محل صدمه ديده را نشان مي دهد و گريه را آغاز مي کند. گريه اي طولاني و بس دردناک.

در موقع زمين خوردن کودک حد امکان عکس العمل خود را کنترل کرده و آرام باشيد و در حد نيازش به او کمک کنيد ، بگذاريد خودش از زمين بلند شود و يا صندلي افتاده را کنار بزند.

اين تجربه را بارها و بارها داشته و يا در ساير کودکان مشاهده کرده ايد، بچه ها زمين خورده اند ، يا سرشان به ميز خورده يا انگشت شان روي در باطري ماشين کوچک شان گير کرده است. غريزه تان به شما مي گويد که چيز مهمي نيست، حتي نگاه زيرچشمي شما گواهي است بر اين مدعاي جاي نگراني نيست. اما به خاطر بسپاريد که از همان اولين سال تولد، کودک ياد مي گيرد که به عکس العمل شما توجه کند. در واقع بيان ساده احساسات شما، علامتي است که به او اجازه مي دهد تا واکنش نشان داده و آن را گسترش دهد. بنابراين چنانچه عکس العمل شما خنديدن و يا اخم کردن و يا فرياد زدن باشد ، کودک نيز به همان صورت نسبت به حادثه عکس العمل نشان مي دهد. مگر آنکه واقعاً صدمه ديده باشد.

بايد تا حد امکان عکس العمل خود را کنترل کرده و آرام باشيد و در حد نيازش به او کمک کنيد ، بگذاريد خودش از زمين بلند شود و يا صندلي افتاده را کنار بزند.

کودک به مرور ياد خواهد گرفت ، در واقع کشف خواهد کرد که مي تواند با کمي غلّو و تغيير رفتار يا به عبارتي دستکاري در رفتار توجه بيشتر شما را جلب کند. او با بزرگ نمايي درد ، طالب همدردي بيشتر است. در چنين مواردي بهتر ين عکس العمل اين است که با جديت به او بگوئيد : « اجازه بده دستت را بينم، نه چيزي نشده است ». يا اين مساله را که با شوخي و طنز همراه کنيد و به او بگوئيد : « زمين خودي چي پيدا کردي؟ » يا با توجه به جاندار پنداري کودکان که گمان مي کند تمام اشياء جان دارند ، زمين را دعوا کنيد که چرا بچه مرا زمين زدي؟ يا به درِ جعبه بگوييد: چرا انگشتِ دستِ پسر يا دخترم را گاز گرفتي؟ کودکان از اين بازي خيالي لذت مي برند. و بالاخره اغلب بچه ها دوست دارند داستاني را از کودک مشابه خود بشنوند زيرا از همدردي و همنوائي لذت مي برند. به فرزندتان بگوييد: « حالا بيا قصه ي بچه اي را گوش کن که زمين خورده بود يا مي خواهي داستان زمين خوردن را بگويم».